Сүүлийн өдрүүдэд "Үндэсний соёл амралтын хүрээлэн" буюу паркийн газрыг устган сүйтгэж байгаа тухай ажлын зураг сошиалд тарж, нэр бүхий улс төрчид энэ сэдвээр өөрсдийн дуу хоолойг хүчтэй илэрхийлэх болсон. Иймд асуудлын учир зангилаа юу болох, өнгөн хөрсийг нь хуулсан ажлын зургийн ард ямар стратеги төлөвлөгөө баталсан тухай болон бусад олон эргэлзээтэй асуултад хариулт авахаар “Үндэсний соёл амралтын хүрээлэн” ХХК-ийн гүйцэтгэх захирал Б.Батнягттай ярилцлаа. 

-Танд өдрийн мэнд хүргэе. Таныг хаврын хаварт, жилийн жилд эзэн бие нь солигддог “Паркаа аваръя” хөдөлгөөний урдаас хамаг бичиг цаасаа дэлгэчихсэн, хариултаа бэлдээд сууж байдгийг мэднэ. Бараг л жам ёсны гэмээр тэр бүх эсэргүүцэл өнөөдрийн тухайд харьцангуй чанга сонсогдож байна. Арга ч үгүй биз, паркийн ногоон байгууламжийг хуулаад явчихсан тэр хар хөрсний зураг сэтгэлд яах аргагүй таагүй мэдрэмж төрүүлэхээр юм билээ?

-Хаврын хаварт... за бараг үнэн үнэн. Миний хувьд "Үндэсний соёл амралтын хүрээлэн"-тэй холбогдоод бараг 17 жил болж байна. Анх 2004 онд паркийн план зургийг боловсруулж эхлэхээс оролцсон. Жилийн дараа буюу 2005 оны долдугаар сарын 5-ны өдрийн Нийслэлийн Засаг даргын 263 тоот тогтоолоор 358714 метр.квадрат газрыг 15 жилийн хугацаатай “Үндэсний соёл амралтын хүрээлэн” ХХК-д эзэмшүүлэх болсноос хойш байнгын буюу тогтмол оролцоотой байж ирлээ.

-Тэгвэл та энэ 17 орчим жилийн хугацаанд паркаа санагалзах иргэдийн сэтгэгдэл дарагдахгүй, хаврын хаварт эхлүүлдэг эсэргүүцлийн хөдөлгөөнүүд зогсохгүй байгаа тухайд ямар бодолтой байдаг вэ?

-Ямар ч хүнд дурсамж шиг үнэтэй зүйл байхгүй. Тэр дундаа бага насандаа туулж өнгөрүүлсэн гоё сайхан үйл явдал, тэмдэглэлт өдрүүд нь хүний амьдралын баяр баясгалангаа хадгалж үлдэх энерги, цэнэг болж байдаг гэсэн судалгааны дүнгүүд ч бий. Би нэг их уянгын эсвэл сэтгэл хөдлөл өндөртэй хүн биш ч эрхэлж байгаа ажлынхаа хүрээнд энэ чиглэлийн судалгаа, мэдээллийг олж унших шаардлагатай болдог. Нэг ёсны тэрийгээ ярьж байна л даа. Энэ утгаар нь харахаар өнөөдөр эсэргүүцэл зарлаад “паркаа аваръя” гээд байгаа хүмүүсийн шаардлага зөв үү гэвэл зөв. Учир нь, энэ бол тэр хүмүүсийн хүүхэд насны дурсамжийн нэг хэсэг байхгүй юу. Яг үүнтэй адил миний сайхан дурсамж ч энд бий. Аав, ээжтэйгээ ирээд нэг төгрөгийн дугуй хуушуураа идчихнэ. Мангасын амаар унаж тусан гулгана. Алсыг харагч, төөрдөг байшин, нуур... Аав, ээж, найз нөхөдтэйгөө жаргалтай, хөгжилтэй өнгөрүүлсэн дурсамж энд яах аргагүй бий. Тиймээс миний хувьд дурсамжаа хамгаалахыг зорьж байгаа энэ хүмүүсийн зовнилыг ойлгож байна. Энэ нь зөв. Гэхдээ “паркийг паркаас нь хамгаалъя” гээд байгааг бол харин ёстой ойлгохгүй байгаа.